خودم و نوشته هام

سوال (دوست داشتید شرکت کنید) + بروز شد

امیر + ۱۳۹۹/۱۲/۱۶، ۱۶:۲۵

سلام.

 

یک سوال هست و طی تحقیقات نتونستم چیزی به دست بیارم مجبور شدم به تحقیق میدانی بپردازم.

 

«به نظر شما کارکرد مدارس چیه؟ یعنی اینکه یک دانش آموز می‌ره داخل مدرسه و پس از تحصیل خارچ می‌شه چه ویژگی‌های مثبت و منفی رو کسب کرده؟ ممنون می‌شم پاسخ بدید.»

 

بعدا نوشت:

راستش دلم نیومد پاک کنم پست رو. چون کامنت‌ها همه‌شون بی‌نهایت عالی بودن و ممنون از همگی که مشارکت کردین. به نظرم خیلی کامل بودن و اینکه حیفم اومد پاکش کنم 

 

چیزی که مسلمه خیلی‌ها از این نوع سیستم ناراضی هستن و دروغ چرا خودم هم ناراضی هستم و از این قضیه زخم ها خورده‌ام و خورده‌ایم! و نکته تلخ‌تر اینکه درست کردنش هم کار خیلی سختیه. 

 

فقط لازم دونستم که دوباره بگم 

 

آموزش و پرورش

 

فقط آموزش نیست

بلکه پرورش هم هست...!

تعداد نظرات (۱۴)
ســـآیـღــه .. ســـآیـღــه ..

میره تو مدرسه آی کیوش میاد پایین از مدرسه درمیاد

۱۶ اسفند ۹۹
پاسخ
خب یک جور دیدگاه نسبت به مدارس 
خیلی ممنون که شرکت کردین :)
۱۶ اسفند ۹۹
هومن مصباح هومن مصباح

سلام.

خب کارکرد ایده آل مدارس، اینه که به صورت کلی مهارت های "انسان بودن" رو به بچه ها یاد بده. یعنی زندگی متمدنانه ی بشری، مثل توانایی برقراری ارتباط صحیح اجتماعی با بقیه ی افراد، کار گروهی و حتی عشق ورزیدن به بقیه، خلاقیت و ....

و البته در کنار اینا افزایش سطح آگاهی، چرا که جامعه هر روز داره از لحاظ علمی و تکنولوژی پیچیده تر میشه و یک انسان سالم و بالغ باید یک سری حداقل هایی از علم و دانش رو بلد باشه تا بتونه ضرورت و چرایی و ماهیت این دستاورده ای علمی رو که لازمه ی زندگی بهتر هستن بدونه.

حالا توی کشور ما چطوری هست؟ توی کشور فقط و فقط روی قسمت علم و دانش تمرکز می شه و اونم به میزان بیش از اندازه ! یعنی بیش از حد مطالب تخصصی ای پرداخته می شه که نیازی بهشون نیست و همنی باعث نفرت از خود "علم" و "علمی فکر کردن میشه" .

و همین طور نه تنها روی بخش مهارت های ذهنی و اجتماعی کاری انجام نمیشه ، بلکه نابودش هم می کنن. مثلا با همین کنکوری که راه انداختن یا مثلا امتحان های مدارس خاص،بچه هارو از همون سنین پایین رقابت جو، حسود، خود پسند و عاری از هرگونه کار گروهی و مهارت اجتماعی بار میارن. بچه ها رو طوری بار میارن که فقط به فکر خودشون باشن و به دوستشون به چشم دشمنی نگاه کنن که اگر توی درس ازشون جلو بزنه ، شانسشون برای قبولی توی یه مدرسه یا دانشگاه خوب کم میشه.

 

۱۶ اسفند ۹۹
پاسخ
سلام

بحث خیلی مفصلیه ولی به همین چند جمله اکتفا می‌کنم

آموزش و پرورش
یعنی آموزش در کنار پرورش یافتن.

و همونطوری که فرمودید فقط بعد آموزش رو کار کردیم تا پرورش
نکته جالب دیگه کتاب علوم کلاس اول رو بررسیکردم فقط و فقط یک فعالیت به عنوان کار گروهی داشت !!!

خیلی ممنون از مشارکتتون :)
۱۶ اسفند ۹۹
پـسـر زمسـتـان ツ پـسـر زمسـتـان ツ

کارکرد مدارس تو ایران نمیگم چیز مثبتی نداره ولی منفیاش بیشتره :|

مدارس باید باشه تربیتشو بزاریم کنار تعلیمش پایه اساسیشه تو کشورای پیشرفته جدا از اینکه خیلی از چیزایی که اینجا تبعیض قائل میشن پیدا کردن استعداد بچه مهم عامل نگاه مثبته

اینجا زمان ما البته چون جدیدا نمیدونم تا دوم دبیرستان حق انتخاب رشته نداشتیم این یعنی چی ؟ کدوم از درسا باعث شد ما استعدادمون نشون بدیم عایا همه ی مدارس در ایران کار عملی داشتند ؟

الان جدیدا با اومدن اینترنت موبایل و این چیزا خودت میدونی همه دوست دارند برنامه نویس بشن اما عایا علاقه اساسی وجود داره ؟ تبلیغات تو سایتای بزرگ هست که نوشته اگه دوست داری به بچت افتخار کنی بیا این دوره (برنامه نویسی) شرکت بده

ایا موفقیت فقط برای برنامه نویسیه؟

اینا همش بر میگرده به نااگاهی هایی که تو مدارس داشتیم اینکه خیلی راحت مردم فریب میخورن اینکه خیلی راحت فکر کردن و کتاب خوندن هیچ جایی تو افکار مردم ما نداره

۱۶ اسفند ۹۹
پاسخ
آره دیگه


البته مثبت و منفی رو گفتم ه هر دوش ذکر بشه چون قبل از اینجا یک جای دیگه این بحث رو مطرح کردم و خب همه منفی بافی کردن.

نمی‌دونم امیدوارم درست بشه همه چی

و بله الان همه دوست دارن برنامه نویس و یا معلم بشن و باز هم بحث علاقه می‌ره کنار 

ممنون از مشارکتتون :)
۱۶ اسفند ۹۹
کسی که گریست کسی که گریست

من فکر میکنم که در حالت ایده‌آل، و اونطور که قرار بود باشه، بچه‌ها باید به مدرسه میرفتن تا در یک محیط کنترل شده، مهارت‌های لازم برای زندگی در اجتماع رو یاد بگیرن و آماده ورود به جامعه بشن. 

علاوه بر مهارت‌های اجتماعی، بچه‌ها باید یه سری علوم پایه رو هم یاد بگیرن به طوری که بتونن از اون علم استفاده بکنن (یا حداقل اون علم دیدشون رو نسبت به جهان گسترش بده).

اضافه بر تمام اینها، مدرسه باید جایی میبود که به انسان ابزار‌های لازم برای خودشناسی رو هم میداد و به آدم‌ها کمک میکرد خودشون رو بهتر بشناسن.

که البته در واقعیت هیچ کدوم از چیزایی که گفتم اتفاق نیفتاده و خود محیط مدرسه انگار زمین مسابقه شده و سرچشمه کلی از بدبختی‌ها و اضطراب‌های بچه‌ها شده. نهایت چیزی که سیستم آموزشی فعلی میتونه تحویل بده یه آدمی هست که روی یه سری درس‌های علوم پایه تسلط داره. که خب به نظرم به خودی خود به هیچ دردی نمیخوره :)

۱۶ اسفند ۹۹
پاسخ
دقیقا کاملا درسته متاسفانه :(

تک به تک حرفات درست بود و نمی‌تونم چیزی بگم دیگه فقط کامنت جناب «هومن مصباح» و جوابی که دادم رو بخون :)

ممنون از مشارکتت
۱۶ اسفند ۹۹
هلن پراسپرو هلن پراسپرو

چیزی که به دست میاره، قابلیت زندگی کردن تو این دنیاست. چیزی که از دست میده، توانایی تغییر دادنشه.

۱۶ اسفند ۹۹
پاسخ
اوهوم که اینطور

متشکرم از مشارکتتون :)
۱۶ اسفند ۹۹
Kimix ngh_ Kimix ngh_

خب مدارس اگه واقعا معلمای خوب و پیگیرو باسواد داشته باشه قطعا به رشد بچه کمک میکنه.درواقع مدرسه پروسه هست یا بهتره بگیم باید ذره ذره یه بچه رشد کنه مثلع دوران زندگی هست که اول جنینی بعدش نوزادی و کودکی و جوانی و نوجوانی بزرگسالی و میانسالی

و بنظرم یه بچه هم واسه اینکه بره دانشگاه حالا یا مقاطع تحصیلی بالاتر باید چیزای پایه ای رو توی مقاطع پایین تر یاد بگیره تا بره برسه به پله آخر قدم به قدم رشد کنه به علمش زیاد بشه

ولی همینم بستگی داره الان که والا همه دردسره بچه ها روی دوش والدینه حتی جوری شده امتحاناشونم والدینشون میدن و اصلا کتاب بعضیاشون باز نمیکنن😅😅

ولی اگه مدرسه خو ب باشه محیطش خوب باشه معلمای خوب و اموزش درست باشه خب قطعا نقش مثبت داره البته نمیشه همه چیزو به پای مدرسه گذاشت خوده دانش آموز باید بخواد از معلم کار بکشهه به هردو طرف بنظرم بستگی دارع 

بببخشید نظرم طولانی شد

۱۶ اسفند ۹۹
پاسخ
نه نظرتون خوب بود اتفاقا

و خب راستش رو هم گفتین. 
کاملا درست بود و این رو بگم که کلا یک سال تحصیلیم واقعا عالی بوده بقیه سالها معمولی و یا افتضاح بوده :(

خیلی ممنون از مشارکتتون :)
۱۶ اسفند ۹۹
شهرزاد nj شهرزاد nj

سلام...

خب اصولا مدرسه ها محل تحصیلن .اما در کنار این دانش اندوزی ، ما نیاز به فراگرفتن اصول اخلاقی ، پرورش استعداد ها و کسب هنر و مهارت های مورد نیاز زندگی داریم که مدرسه ، محل مناسبی برای اعمال این موارده . و برای اینکه مدرسه بتونه به خوبی از پس تک تک دانش آموزان و متقاضیانش بربیاد و در نهایت انسان هایی رو تحویل جامعه و خانواده هاشون بده که بتونن نگاه و درک درستی نسبت به پدیده های اطرافشون داشته باشن و با تجربیاتی که توی اون دوران فرا گرفتن از پس زندگی شون بر بیان و مسیرهای زندگی شون رو هموار کنن ، نیاز به معلمانی داره که در کنار سطح علمی بالا، از مهارت های ویژه ای در آموزش دادن و انتقال مفاهیم به بهترین نحو ممکن به دانش آموزانشون برخوردار باشن .که البته توی مدرسه های اطراف من چنین چیزایی وجود نداره و همه فکر میکنن مدرسه جایی هست که فقط و فقط باید تمام حواسمون رو به یادگیری اعداد و ارقام و حروف و چیزهایی بدیم که شاید هیچ وقت نتونه توی پیچ و خم ها و مشکلات زندگی بهمون کمکی بکنه. علم آموزی ،  بسیار بسیار برای یک فرد و برای یک جامعه اساسیه .اما در کنار اون باید به مسائل مهم دیگه ای هم توجه بشه.که غالبا توی کمتر مدرسه ای این اتفاق میافته و این ها باعث می شن خیلی از دانش آموزان ، تنفر و وحشت زیادی نسبت به مدرسه و معلم هاشون داشته باشن.

که اگه ذهنیت نادرست چنین دانش آموزانی اصلاح نشه ، می تونه باعث بشه که اون ها بعد از گذراندن دوران تحصیلی شون ، نه تنها هیچ بهره ای نبرده باشن و بلکه می تونه زمینه ساز ایجاد ویژگی های منفی درون اون افراد بشه.

و البته اگه حتی این موارد هم رعایت بشن ، خواه ناخواه توی دوران مدرسه ، همه با افراد زیادی آشنا می شن که ممکنه اون افراد توی محیط نادرستی تربیت شده باشن و تاثیرات منفی برای سایر دانش آموزان داشته باشن.

:/

:ا 

۱۶ اسفند ۹۹
پاسخ
سلام
خب بله کاملا درست فرمودین :)

اگه جوابی که برای جناب«هومن مصباح» رو مطالعه کنید به نظرم جوابم به کامنتتون رو ببینید :)

و خب خط آخر هم کاملا درسته ولی به نظرم معلم و بقیه کادر آموزشی باید نهایت تأثیر مثبت خودشون رو بذارن که از این کارها جلو گیری بشه!
۱۶ اسفند ۹۹
شهرزاد nj شهرزاد nj

این یه تحقیق جدیه که دارین روش کار میکنین یا فقط سوال ذهنیه خودتونه که دوست دارین بهش پرداخته بشه ؟

۱۶ اسفند ۹۹
پاسخ
بله. تحقیق هست برای همین پرسیدم.


رشته‌ام تقریبا میشه گفت علوم تربیتی هست فقط معلمش :)
۱۶ اسفند ۹۹
فائز وصل بهش یه ح جیمی و کفشای کتونی! -- فائز وصل بهش یه ح جیمی و کفشای کتونی! --

سلام:)

همون نظر کیمیا خانوم و بقیه ... 

با این حال یکی از نکات فوق منفیش اینه که اکثریت بچه ها رو آوردن به کلاس خصوصی!  مگه نباید یه معلم تمام و کمال هرچی که داره رو بزاره تا دانش آموز کاملا درسو یاد بگیره؟! 

۱۶ اسفند ۹۹
پاسخ
سلام

چرا دیگه اینم یکی دیگه از نقصای معلماست و خب یک عده هم کلا دوست دارن بچه‌شون معلم خصوصی داشته باشه !

ممنون از دیدگاهتون 
۱۷ اسفند ۹۹
Kimix ngh_ Kimix ngh_

اع شما تربیت معلم میخونیدد؟؟؟؟

خوش بحالتون بهترین رشتس

۱۶ اسفند ۹۹
پاسخ
بله :)
ممنون :)
۱۷ اسفند ۹۹
اسمان *** اسمان ***

کشتن خلاقیت و رویا پردازی بچه

۲۱ اسفند ۹۹
پاسخ
ممنون از مشارکتتون :)

و اینکه تا حددوی درسته مواردی که گفتین 
۲۱ اسفند ۹۹
فآطم .. فآطم ..

اول از همه یه جور اجبار برای رویارویی با اجتماعه .. خیلی از بچه ها تمایلی به وارد اجتماع شدن ندارن ولی وقتی به مدرسه میرن ناخودآگاه این اتفاق می‌افته... مهارت های ارتباطی افزایش پیدا می‌کنه و کلی تجربه ی جدید کسب می‌کنه و قدرت تاب آوریش درباره همه چیز بیشتر میشه 

از طرف دیگه مدارسی که توش به هنر و خلاقیت بهای چندانی داده نشه بچه ها رو محدود می‌کنه و خیلی ظرفیت ها رو از اونها میگیره ... این سالها مدارس فقط کارشون شده شست و شوی مغزی :)))

۲۱ اسفند ۹۹
پاسخ
اوهوم که اینطور

درسته بله متاسفانه  :(

خیلی ممنون از مشارکتتون
۲۲ اسفند ۹۹
•miss writer• •miss writer•

شاید دیره ولی دلم خواست منم نظرمو بگم خیلی از کشورا هستن که از سیستم آموزشی‌شون ناراضی‌ان و فقط مدارس ایران نیستن که فشار زیادی روی بچه‌ها میزارن برای درس خوندن. حتی کشور پیشرفته‌ای مثل کره جنوبی، که فشار خیلی زیادی رو دانش.آموزا میزارن، ساعت‌های کلاسشون خیلی بیشتر از ما هست، رقابت خیلی خیلی بیشتری هست برای ورود به مدارس خاص و دانشگاه‌ها. برای اینکه راه پیشرفت نسل آینده رو در تلاش و کار و درس خوندن میبینن. اینم اضافه کنم که محیط رقابتی دانش.آموزای اونا خیلی خیلی بیشتر از ماست. 

حالا اینم در نظر بگیرید که ما کشور جهان سومی هستیم و با توجه به یک سری محدودیت‌ها، گزینه‌های زیادی واسه انتخاب کردن نداریم. یه دانش‌آموز موقع ورود به دبیرستان انتخاب‌های زیادی نداره؛ دبیرستان، هنرستان، رشته‌های فنی. تو شهرای بزرگ فرصت رفتن به مدارس موسیقی و هوا نوردی هم هست ولی فکر کنید که تعدادشون چقدر محدوده. پس عملا اگه از یه خانواده متوسط باشید باید سخت تلاش کنید و بتونید خودتون رو به یه موقعیت مناسب اقتصادی برسونید که بتونید دنبال چیزایی که بهشون علاقه دارید برید.

حالا تو مدارس کلی فشار میزارن روی بچه‌ها و معلم‌ها واقعا فرق میزارن بین دانش‌آموزا. هدف دبیرستان اینه که روی درس و تست تمرکز کنن تا دانش.آموز رو بفرستن به یه دانشگاه خوب. ما هیچ اردوی تفریحی درست حسابی نداشتیم. زمین ورزش هم همون حیاط مدرسه بود که مناسب نبود واقعا. من به عنوان یه دانش‌آموز تو دوران تحصیلیم هیچوقت فرصت اینو نداشتم که برم ورزشای مختلف رو امتحان کنم، سازهای مختلف رو بزنم. زندگی دانش‌آموزی من همش ریاضی و درسای تئوری بود. حتی بعد مدرسه هم زمانی نداشتم واسه وقت گذروندن با هم ‌کلاسیام. چون تو شهر ما اون موقع‌ها مثل الان شهر کتاب و کافه و اینجور چیزا نبود. یعنی محیط مناسبی واسه بچه‌ها نبود که بتونن وقت بگذرونن. 

فشار درس انقدر رو بچه‌ها استرس میزاره که اگه یه استعدادی هم داشته باشه، نمیتونه دنبالش کنه. به نظر من مشکل اساسی سیستم آموزشی ما اینه که تک بعدیه و هیچ شرایط و امکاناتی که بچه‌ها بتونن برن و چیزای مختلف رو خودشون امتحان کنن ندارن.

 

 

۲۳ اسفند ۹۹
پاسخ
واقعا داخل کره هم همین شکلی هست؟ خب می‌دونین اونجا اینطوری هست که کشورش ساختار و سازماندهی داره برای بقیه رشته‌ها. الان مثلا اینجا همونطوری که خودتون گفتید برای موسیقی باید کلی تلاش و زجمت کشید که بشه به یک جاهایی رسیداینچا فکر کنم فراتر از افتضاحه. یعنی ساختار و بستر مناسبی وجود نداره. تازه بعد این کرونا همه یادشون افتاده که آموزش مجازی هم وجود داره در حالیکه در بقیه کشورها این امر انجام می‌شده و مدرسه‌های مجازی داشتیم اصلا :)

بله خب همه این حرفهایی که گفتید درسته . راستش رو بخواید من هم خیلی دوست دارم موسیقی کار کنم هر کلاسی کلی کامپیوتر داشته باشه و خیلی چیزای دیگه و فکر کنم بقیه هم همینطوری باشن ولی اینا نیست فکر کنم. 

بله درسته خط آخرتون متاسفانه و راه حلی هم نیست 😔
۲۳ اسفند ۹۹
•miss writer• •miss writer•

کره کشوری هست که فضای رقابتی تو درس و محیط کارش زیاده. که همینه عامل پیشرفتشون. چون هم دانش‌آموزا هم کسایی که کار میکنن واقعا تلاش زیادی میکنن واسه موفقیت. همینطور فشاری که خانواده‌ها رو بچه‌ها میزارن واسه ورود به یه دانشگاه خوب. یه جورایی شبیه ماها هستن ازین نظر. و بچه‌ها واسه ورود به دانشگاه خوب خیلی خیلی تلاش میکنن. ( یعنی اگه یه درصد تلاش اینا رو من داشتم الان صددرصد وضعیتم فرق میکرد).

منتهی اونا فرصت و امکانات انجام کارای دیگه‌ای هم دارن. یه بچه اگه بخواد سراغ خوانندگی و بازیگری بره، میتونه شانسش رو تو کمپانی‌های سرگرمی امتحان کنه. یا حتی برای موسیقی دانشگاه دارن نه مثل دانشکده موسیقی ما که کلا یدونه دوتاست تو کل کشور. منظورم اینه که دقیقا رقابت هست برای رفتن به رشته‌هایی مثل پزشکی و مهندسی و... اما به قول تو بستر و شرایطی رو دولت فراهم کرده که با دست باز خیلی چیزا رو میتونن حداقل واسه یه بار امتحان کنن. یا محض تفریح یه هنری رو اونجوری که درست و حسابی میشه یاد گرفت، برن دنبالش. 

سیستم آموزشی ما انگار داره به بچه‌ها میگه یا باید دکتر و وکیل و مهندس بشی، یا اینکه معتاد میشی و بدبخت میشی😂 یا کارمندی یا پارتی داری و میتونی بری یه جای خوب. نمیگم فقط تو کشور ما این چیزا هست. مشکلات سیستم آموزشی و کار مختص ما نیست. بد برداشت نشه.( به عبارتی ما بدبخت و فلک‌زده نیستیم😂) ولی خب بیا ازون سر قضیه رو هم نگاه کنیم. که من اگه بخوام موسیقی رو دنبال کنم حتی پول ندارم برم سازم رو بخرم! که بتونم خودم تو خونه تمرین کنم. 

مدرسه هم با فضای استرس‌زای مزخرف و نمره‌محوری که واسه بچه‌ها گذاشته واقعا گندزده به سلامت روحی بچه‌ها. حالا خانواده‌ها هم مخالف این وضعیت هستن. ولی چه میشه کرد؟

 

۲۴ اسفند ۹۹
پاسخ
واقعا نمی‌دونستم فکر می‌کردم اینجا خیلی اینطوری هست.

آره آره دقیقا. اونجا کلی استعدادیاب هست و اینکه در کنار شغل اصلی کارای دیگه هم می‌تونن انجام بدن. 
حقیقتا تو زمینه‌ی موسیقی واقعا ضعیفیم 🤦‍♂️

آره دقیقا. یعنی اینکه غیر از این رشته‌ها انگار هیچ آینده‌ای وجود نداره :(
تو بقیه کشورها هم هست ولی ایران واقعا داغونه 🤦‍♂️

فکر کنم یکم خیلی کم بهتر شده. می‌دونین مثلا همین آموزش مجازی یکسری نکات مثبت برای دانش‌آموزا داشته اینکه فضای بحث انتقادی رو باز کرده (البته این رو من نمی‌گما یکی از اون آدما خفن کشور تو این بحث می‌گفت و البته مخالفانی هم داشت!)
۲۴ اسفند ۹۹
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
Pages
Latest posts
Latest posts
Previous posts