خودم و نوشته هام

شدیدا نیاز دارم بشینم با یکی صحبت کنم. یکی که این اتفافات رو تجربه کرده باشه . اعضای خانواده چون تجربه نکردن نمی‌تونن درک کنن .

البته که اون رو هم نمی‌شه به هر کسی گفت :) باید رازدار خوبی باشه. 

می‌دونین وقتی آدم از یک راز و یا خبری محرمانه آگاه می‌شه، تو دلش کلی بیقراری می‌کنه که اون راز رو یک جا پخش و یا ثبت کنه. منم الان دقیقا تو این حالتم. 

این دو روز هم دقیقا شدم مثل آدمای عچیب غریب موقع راه رفتن با خودم صحبت می‌کنم. فکرم خیلی درگیر شده ...

نمی‌دونستم خبر خوشحال کننده‌ی دیروز ممکنه من رو بشکنه. گفتم ممکنه. ممکنه من رو هم خیلی بالا ببره ...