خودم و نوشته هام

وقتی برنامه‌ی تلویزیونی «زندگی پس از زندگی» رو تماشا می‌کنم، با خودم فکر می‌کنم که چرا خدا هیچ وقت ما رو همون اول زندگی نبرده که اون دنیا رو ببینیم و بعدش تصمیم بگیریم که کدوم راه رو انتخاب کنیم؟ 

یا مثلا این سوال که « می‌شه منم یک بار تجربه‌ی نزدیک به مرگ رو داشته باشم؟‌ ببینم اونجا چه شکلیه؟ تو رو خدااا ...»

ولی خب وقتی دیدم که یک نفر که همچین تجربه‌ای داشته و برگشته و بعدش قصد خودکشی کرده بود که دوباره اون دنیا رو ببینه، به نظرم ادامه‌ی زندگی خیلی حس بدی می‌ده.

اما این همه نفر تجربه‌ی نزدیک به مرگ داشتن؟

 

شما چی فکر می‌کنین؟